Psychologia Biblijna – Chambers Oswald

Psychologia biblijna w swej pierwotnej wersji była serią wykładów wygłoszonych przez Oswalda Chambersa w Bibie Training College w Londynie. Jest to wspaniała książka, która przedstawia psychologie biblijną takich wnikliwych myślicieli jak Delitzsch i Beck oraz – co istotne – robi to za pomocą współczesnych terminów psychologicznych. Książka ta jest tak wyraźnie i mocno oparta na Piśmie Świętym, że nawet najzwyklejszy człowiek, który studiuje Słowo Boga, może z łatwością z niej korzystać. Zawiera ona przy tym również taką głębie myśli, że zadowoli nawet najwybredniejsze umysły. Jest to skarbnica wiedzy dla wszystkich pracowników chrześcijańskich. Może pomóc im zrozumieć własne doświadczenia psychologiczne i uzdolnić ich do skutecznego przedstawiania Prawdy Bożej wielu ludziom, którym brak jasności co do problemów moralnych życia wewnętrznego, obejmującego uczucia, myśli i wolę.

Oswald Chambers był człowiekiem posiadającym niezwykłą duchową mądrość i dojrzałość. Choć zmarł w roku 1917, to jego pisma nadal przemawiają do dzisiejszych czytelników w sposób uderzająco rzeczowy i jasny.

Dane techniczne książki

Psychologia Biblijna
Autor: Chambers Oswald
Wydawca: Wydawnictwo Pojednanie

numer katalogowy: K00158
ISBN: 83-00-03227-4
liczba stron: 160
format: 15×20
oprawa: miękka

SPIS TREŚCI

Od Wydawcy 4
Przedmowa 5
Człowiek: jego stworzenie, powołanie i związek z Bogiem
1. Człowiek: jego stworzenie, powołanie i związek z Bogiem 6
2. Uczynienie człowieka 11
3. Upadek człowieka 15
4. Odbudowa człowieka przez odkupienie 22 Dusza: istota, egzystencja i wyraz
5. Dusza: istota, egzystencja i wyraz 30
6. Podstawowe siły duszy 37
7. Cielesna prezentacja duszy 45
8. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość duszy 54

Serce: zasadniczy obszar życia
9. Serce: zasadniczy obszar życia 63
10. Serce: radiator życia osobowego 68
11. Serce: radiator życia osobowego – c.d. 75
12. Serce: randez-vous doskonałego życia 82

My sami: ja, mnie, moje
13. My sami jako „poznający”. Ja-„ego” 93
14. My sami jako „poznani”. „Ja” 101 15. My sami jako „my sami”. „Jaźń” 110
16. My sami i sumienie 118

Duch: sfera działania i panowanie ducha
17. Duch: sfera działania i panowanie ducha. Trójca 127
18. Świat doczesny 135
19. Świat ludzki 143
20. Świat ludzki – c.d. 152

Fragment

Jezus Chrystus cały nacisk położył na przyjście Ducha Świętego – „Kiedy On przyjdzie, wprowadzi was we wszelką prawdę” i „przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem”; On nie tylko będzie z wami, On będzie „w was.” Ze wszystkich stron słyszymy, że nasze czasy są erą Ducha Świętego. Dzięki Bogu tak jest i Duch Święty jest przy wszystkich ludziach, tak że mogą oni Go przyjąć. Podobnie jak Bóg-Ojciec został odrzucony i z pogardą odtrącony w czasach Starego Testamentu, a Jezus Chrystus-Syn został wzgardzony i odrzucony w czasie swej ziemskiej posługi, tak i Bóg-Duch Święty jest odrzucany (otrzymując też jednocześnie pochwały) w naszych czasach.

Nie jest On traktowany należycie, choć oddajemy Mu chwałę i mówimy, że polegamy na Jego mocy. Sprawa przyjmowania Go tak, by mógł On uczynić w nas rzeczywistością wszystko to, co Jezus Chrystus zrobił dla nas jest raczej rzadkim doświadczeniem.

Duch Święty przychodzi natychmiast jak życie i jak światło, przeniknie On każdy zakątek naszych umysłów; Jego światło przebada każdą cząstkę naszych serc; skieruje On swe światło na każdy fragment naszej duszy i uświadomi nam, czym jest grzech. To Duch Święty przekonuje o grzechu, a nie człowiek. Duch Święty jest tym cudownym duchem, który w czasie Wcielenia utrzymywał ducha, duszę i ciało naszego Pana w doskonałej harmonii z absolutnym Bóstwem. Gdy Jezus powiedział: „Nie macie życia w sobie”, to miał na myśli życie, którym sam żył; my nie możemy mieć takiego życia inaczej jak tylko poprzez Niego. „Ci, którzy uwierzyli w Syna, mają życie wieczne” – życie, jakim żył Jezus, życie Ducha Świętego.

Duch Święty weźmie nas, naszego ducha, duszę i ciało i z powrotem wprowadzi w stan obcowania z Bogiem; i jeśli będziemy posłuszni światłu, które daje, poprowadzi nas ku utożsamieniu ze śmiercią Jezusa, aż doświadczalnie poznamy, że nasz stary człowiek, moje prawo do samego siebie, zostało z Nim ukrzyżowane i nasza ludzka natura jest teraz wolna, by być posłuszną przykazaniom Boga.

Słowo „zastąpienie” nigdy nie zostało użyte w Biblii, choć idea ta jest biblijna. Zastąpienie jest zawsze podwójne – nie tylko Jezus Chrystus został utożsamiony z moim grzechem, lecz również ja jestem tak utożsamiony z Nim, że ta skłonność, która Nim kierowała, znajduje się także we mnie.