Sprawa zmartwychwstania – Josh McDowell

Sprawa zmartwychwstania czy świadectwa historyczne potwierdzają zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa
Czy zmartwychwstanie Jezusa jest możliwe do zaakceptowania z historycznego punktu widzenia?
Czy istnieje wystarczający materiał dowodowy upoważniający do wiary w zmartwychwstanie Jezusa?
Josh McDowell, z natury sceptyk, przeprowadza trzeźwe, wszechstronne badania, usiłując znaleźć prawdziwe odpowiedzi na te pytania.

Biorąc pod uwagę wszelkie świadectwa historyczne, literaturoznawcze i prawne, poddaje je szczegółowym testom i analizom według procedur i zasad badania materiału dowodowego w procesach sądowych. Te wnikliwe dociekania doprowadzają go w końcu do stwierdzenia, że fakt zmartwychwstania Chrystusa jest bezsprzeczny i zdecydowanie mocniej udowodniony niż jakiekolwiek wydarzenie w historii świata.

Autor: Josh McDowell
Wydanie: wznowienie
Data i miejsce wydania: Warszawa 2008
Tłumaczenie: Andrzej Gandecki
Tytuł oryginału The Resurrection Factor
Wydawca oryginału: Here’s Life Publishers
Format: 125 x 195 mm
Oprawa: miękka
Liczba stron: 224
Waga: 0.201 kg

Wydawca: Oficyna Wydawnicza VOCATIO
ISBN: 978-83-7492-071-1

Tytuł: Sprawa zmartwychwstania

Fragment
ŚRODEK OSTROŻNOŚCI NR 1: Śmierć przez ukrzyżowanie

Wczesne starożytne teksty literackie i dzieła sztuki mówią niewiele o praktyce zadawania śmierci przez ukrzyżowanie. Istnieje jednak kilka dowodów na to, że było ono stosowane.

Historia krzyżowania

Z różnych wzmianek w dziełach Herodota i Tucydydesa można wywnioskować, że Persowie często stosowali krzyżowanie. Jednym z najlepszych źródeł dotyczących praktyki krzyżowania jest Behistum Inscription, w której Dariusz opisuje, jak ukrzyżował przywódców zdławionego przez siebie buntu.

Przypuszczalnym powodem popularności krzyżowania u Persów jest fakt, że poświęcali oni ziemię swojemu bogu Ormuzdowi. Ten rodzaj egzekucji nie zanieczyszczał ziemi, ponieważ ciało nie dotykało jej.

W świecie śródziemnomorskim, głównie w Egipcie i Kartaginie, krzyżowanie wprowadził Aleksander Wielki. Według wszelkich wzmianek, Rzymianie nauczyli się tej praktyki od Kartagińczyków.

Okrutna śmierć

Śmierć przez ukrzyżowanie stała się jednym z najbardziej poniżających wyroków. Cyceron nazwał ją „najokrutniejszą i najohydniejszą z tortur”. Will Durant pisze, że „nawet Rzymianie (…) litowali się nad ofiarami”.

Józef Flawiusz, historyk żydowski, który był doradcą Tytusa podczas oblężenia Jerozolimy, obserwował wiele ukrzyżowań i nazwał je „najbardziej nieszczęśliwą śmiercią”. Flawiusz donosi, że gdy Rzymianie zagrozili ukrzyżowaniem jednego z żydowskich więźniów, cały garnizon Machaerusa poddał się, by otrzymać bezpieczne przejście. Ukrzyżowanie było tak okropną i poniżającą karą, że Rzymianie zazwyczaj nie krzyżowali obywateli rzymskich, zachowując ten rodzaj wykonania wyroku śmierci dla niewolników i buntowników wobec władzy Rzymu. Posługiwano się nim głównie w sprawach politycznych.

Oskarżenie Chrystusa wskazuje na rodzaj kary: „Tam zaczęli oskarżać Go: >Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza naród, że odwodzi od płacenia podatków Cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza-Króla<„.

Oskarżyciele byli świadomi faktu, że przed dziesięciu laty Tyberiusz oświadczył, iż sędzia może natychmiast skazać i wykonać wyrok na kimś, kto buntuje się przeciw Rzymowi.

Krzyżowanie było nieznane w żydowskim prawie kryminalnym. Żydzi wykonywali egzekucje przez ukamienowanie, spalenie, ścięcie lub uduszenie. Później dopuszczono także powieszenie. Żydowskie prawo karne, mówiąc o „powieszeniu na szubienicy”, nie mówi o sposobie zadania śmierci, lecz o poniżającej karze po śmierci, stosowanej wobec bałwochwalców i bluźnierców, którzy wcześniej zostali ukamienowani.

Powieszenie, stosownie do znaczenia nadanego mu przez prawo, wskazywało, że oskarżony jest przeklęty przez Boga. Ukrzyżowanie zaś – zarówno u Rzymian, jak i u Żydów – wskazywało na polityczny charakter przestępstwa popełnionego przez skazanego.

Spis treści

Rozdział 1. Zmagania
Rozpoczęcie poszukiwań
Zmagania nie ustają
Podsumowanie

Rozdział 2. Oczywiste obserwacje
Obserwacja nr 1: Świadectwo historii
Obserwacja nr 2: Zmartwychwstanie zapowiedziane
Obserwacja nr 3: Historyczna podstawa chrześcijanśtwa
Obserwacja nr 4: Wiara rozumu
Obserwacja nr 5: Możliwość cudów
Obserwacja nr 6: Fakt, nie fabuła
Obserwacja nr 7: Nieskuteczność metody przyrodniczej
Obserwacja nr 8: Kryteria historyczne
Obserwacja nr 9: Rzetelny dokument historyczny

Rozdział 3. Środki ostrożności
Proces
Środek ostrożności nr 1: Śmierć przez ukrzyżowanie
Środek ostrożności nr 2: Solidny skalny grób
Środek ostrożności nr 3: Żydowski pogrzeb
Środek ostrożności nr 4: Bardzo wielki kamień
Środek ostrożności nr 5: Rzymska straż
Środek ostrożności nr 6: Rzymska pieczęć

Rozdział 4. Fakty, z którymi trzeba sie liczyć
Fakt nr 1: Złamana rzymska pieczęć
Fakt nr 2: Pusty grób
Fakt nr 3: Wielki kamień przesunięty
Fakt nr 4: Rzymska straż uciekła
Fakt nr 5: Szaty pogrzebowe mówią
Fakt nr 6: Jezus się ukazuje
Fakt nr 7: Kobiety widziały Go pierwsze

Rozdział 5. Kilka prób wyjaśnienia
Dwie zasady do rozwazenia
Teoria nieznanego grobu
Teoria niewłaściwego grobu
Teoria legendy
Teoria duchowego zmartwychwstania
Teoria halucynacji
Podsumowanie

Rozdział 6. Jedna teoria jest równie dobra jak druga
Historyczny fakt: Pusty grób
Ciało skradzione przez uczniów
Ciało przeniesione przez władze
Teoria omdlenia
Spisek paschalny
On zmartwychwstał
Podsumowanie

Rozdział 7. Dowód poszlakowy
Dowód poszlakowy nr 1: Kościół
Dowód poszlakowy nr 2: Niedziela
Dowód poszlakowy nr 3: Chrzest
Dowód poszlakowy nr 4: Wieczerza Pańska
Dowód poszlakowy nr 5: Przemienione życie
Podsumowanie

Rozdział 8. On przemienił moje życie
Dowód poszlakowy nr 6: On przemienił moje życie
Podsumowanie

Dodatek A. Trzy dni i trzy noce w grobie?
Dodatek B. Zmartwychwstanie Chrystusa w świetle czterach Ewangelii
Dodatek C. Proces Jezusa