Aktualne sprawy – C.S. Lewis

Musimy wrócić do wcześniejszego poglądu. Musimy po prostu zaakceptować fakt, że jesteśmy istotami duchowymi, wolnymi i racjonalnymi bytami, obecnie zamieszkującymi irracjonalny wszechświat, a także dojść do wniosku, że z niego nie pochodzimy. Jesteśmy w nim przechodniami. Pochodzimy skądinąd. Natura nie jest jedyną istniejącą rzeczywistością. Jest jeszcze „inny świat”, i z niego bierzemy początek. To nam wyjaśnia, dlaczego na tym świecie nie możemy się do końca zadomowić. Ryba czuje się w wodzie jak w domu. Gdybyśmy my „należeli tutaj”, również czulibyśmy się tu tak samo. To wszystko, co mówimy o okrutnych prawach przyrody, rządzących się kłem i pazurem, o śmierci, czasie i przemijaniu, także nasz na wpół żartobliwy, na wpół wstydliwy stosunek do własnych ciał – nie da się wyjaśnić teorią, że jesteśmy po prostu tworami natury. Gdyby ten świat był jedynym światem, to jakim cudem jego prawa wydawałyby nam się tak okropne, albo tak śmieszne? Skoro nigdzie indziej nie ma linii prostych, to jakim sposobem odkrywamy, że linia natury jest wykrzywiona?

Tytuł: Aktualne sprawy

Tytuł oryginału: Present Concerns

Wydawca: Oficyna Wydawnicza Logos

Fragment
Słowo rycerskość ma wiele znaczeń. Może odnosić się do ciężkozbrojnych jeźdźców albo do ustąpienia kobiecie miejsca w pociągu. Jeśli jednak chcemy zrozumieć, czym ideał rycerskości różni się od innych ideałów – jeśli chcemy uchwycić tę specyficzną koncepcję mężczyzny comme il faut, która stanowi szczególny wkład średniowiecza do naszej kultury – to najlepiej przywołać słowa skierowane do najwspanialszego z rycerzy opisanych w Śmierci
Artura Malory’ego. „Najłagodniejszym byłeś mężem” – powiedział sir Hector nad ciałem martwego Lancelota.

Oczywiście, najważniejszy w tej koncepcji jest podwójny wymóg stawiany naturze człowieka. Rycerz to człowiek obznajomiony z krwią i orężem, oswojony z
widokiem roztrzaskanych twarzy i krwawych kikutów po odciętych kończynach. Ale także łagodny i układny, niemal jak panna, odnajdujący się w salonie, skromny,
spokojny i dyskretny. Nie stanowi kompromisu między brutalnością a łagodnością – jest zarazem brutalny do potęgi i łagodny do potęgi. Gdy Lancelot usłyszał, że nazwano go najlepszym rycerzem na świecie, „załkał jako dziecię ze złojoną skórą”.

„Najłagodniejszym byłeś mężem, który wśród dam na salonie ucztował; dla śmiertelnego wroga najtwardszym byłeś rycerzem, jaki kiedykolwiek złożył włócznię”.